jou sekelmaan glimlag
en ondeunde sterre
wat polka om pupille
bring goudgeel prag
in eens droewige dag
en piesangtros hande
se gebaretaal praat
met lettergreep vingers
van ’n ou-ou verhaal

word weer uitgegrou
worteldiep opgedelf
uit vergete verlede
geliaseerde beelde
word na oppervlak gehys
om glimlag te ontlok
en hartritmes
reëlmatig te rys