ek ken ’n plek waar bergtoppe
wolkekrabbers liefderyk soen
waar wynwingerde geswel pronk
tussen groen kranse en valleie
 
ek ken jakaranda perstapyt
wat betonreus sypaadjies verf
bosveld se unieke doringboom
met koedoe en kameel wat wei
 
ek ken lied van die oseaan
haar spoegskuim op strand
woestyn se rol wielspinnekop
en wit wrakke by Skedelkus
 
ek ken rommel van tromme
wat swanger donderweer roep
die reuk van regte reën
proe soet van doudruppels
 
ek hoor weeklaag van verlore volk
wie se dagbreek al flouer brand
in rug gesteek met eie verdiende dolk
ek ken nie meer die eens lieflike land