Moeë maanligstraal
het jou pad flou belig,
teen jou fluweel vel,
rein soos porselein,
dit terugweerkaats
in jou stram gesig.

Kalmte het sagkens-
veerlig neergedaal,
soos son en waters
mekaar soengroet,
is jou hartseer illusie
eensklaps weggeraap.

In verbale vry-vlae
van wind weggedra
soos winter-asem
wat in mis verdwyn,
in snikhete stil-hitte -
van dorre woestyn.