DOODSBLIK VAN ’n BOOM

stom staan jy starend
na grusame toneel
wat hom herhaaldelik
in jou skadu afspeel 

seksueel aangerand
agter jou rug beide hand
vasgebind met leerlyfband
en stanksweet wat brand

hoor jou skrille gille
eggo vergeefs verlore
in vlakgraf word jy gelos
as aasvoëlkos
in hierdie verlate bos

my tenger takke treur
boomgomtrane drup
weer en weer en weer
soos my stam stukkend skeur

jou ganse lewe lê nog voor
tragies om dit nou te verloor
Here hoeveel keer
gaan dit nog hier gebeur

SKULD VEREFFEN

al skawend het Hy met kruis aangestap
wyl bloedstrome oor Sy wange aftap
doringkroon op Sy hoof neergegesit
sodat omstanders daaruit genot kon put

op Golgota word Hy gehys aan kruis
tussen twee sondaars aan wereld gewys
spykers deur hande en voete geslaan
stort Maria Magdalena soveelste traan 

onuithoudbare pyn wat al dieper inkerf
het Hy met aangesig na Sy Vader gedraai
met die woorde “dit is volbring”
vleeslike dood aan die kruis gesterf

op derde dag het Hy opgestaan
voor hul uit na Galilea te gaan
daar het Hy elf dissipels meegedeel
gaan heen, vertel die wereld in geheel 

aan die wat glo en hulle laat doop
sal Hy krag gee om wonder te vermag
ongelowiges word van waardigheid gestroop
verkondig evangelie dag na dag

Hy het ons sondeskuld met Sy bloed afgewas
met menslike liggaam peperduur betaal
sodat elk wat opreg vertrou en glo
nie verlore gaan maar ewige lewe haal

TERUG NA JOU WORTELS

Ossewa in D gekring
lofliedere tot God gesing
dissipline afgedwing
om eie grond meegeding 

wie is jy nou vreemdeling
wie sit in jou binnekring
is jy ruggraatlose swakkeling
in Moederland nou banneling

meerderheid staan in sondekring
dood is reeds ontwikkeling
oorlewing raak 'n struweling
kulture word tot een gedwing

gaan jy saam die vuur inspring
sink jy maar as drenkeling
laat jou kniee jou dwing
om geloof terug te bring
slegs dan smaak jy oorwinning

JY HET DIT GEDOEN

jy het gewandel
deur gange van hart
in sandput van smart
giggelend geklou
hoë lugkastele gebou

jy het onthou
mooi herrinneringe
wat in prag volkleur staan
ingeryg soos skitterpêrels
langs eie wandelpad 

jy het geluister
na stem van oseaan
as sy weemoedig stom
tog vreemd strelend
haar hiemwee lied golf 

jy het geraak
aan dou van blom
sy diamantskitter
met vonkel in jou oog
aan my toevertrou

jy het geruik
aan lente van liefde
vroeë bloeisels gepluk
dit dan versigtig, sag
in my hare rangskik

EK GEE JOU

my oogend, middag en aand

’n glimlag vir bewaar

wanneer ons dan

herinneringe sag streel

saam in drome wegvaar

eensame koggelmander

versigtig gevang

getroetel en bewaar

sodat jy kan luister

na sy hartseer verhaal

aangemaakte sement

wat hartmure omsluit

om krake en skeure

dig toe te messel

indringers te stuit

smaak van heuningmond

as bewonderend staar

daarmee saam

geheim van my menswees

dat ons saam kan bewaar

opstaan, lief en leed

deel dit dan saam

om beide te weet

nooit ooit sal vergeet

waardeur vasbyt moes vreet

JOU WOORDE

wanneer kerslvam

kreunend kromtrek

flikkerbeelde

drog nadersluip

op riffels van koue

klipmuur dans

laat ek trane van vreugde

vrylik rondomtalie ontsnap

word dit in stortreën uitgetap

vloeiend verswelg

deur ru-vesel

in enkel vel papier

en hartseer van gister

vandag se drome

inhibeer- altereer

starend na flou lig

diep in liefdeskluis delf

sag jou wonderwoorde

ingedagte repeteer

GEE MY

Gee my genade, geduld

sonder strompel of struikel

hierdie heel laaste myl

op ellelange lewenspad

om enkel tree vir tree

in U genadebaan te gee

Gee my lewenslange lense

wys my U lig vir my voet

en U lamp vir my pad

ek wil waarneem en wandel

waar U kompas my vat

Gee my langdurige lugweë

teue vol aroma en geure

van U wonderskepping

en wees U my sielsgenoot

ek smeek om vrede en genade

onverdiend want U is groot

VERLORE

Aanhoudende kusse

liefderyk geplant

ooglede, wange

selfs sagkens op hand

Soos tintel van lou lippe

onverpoos voortbeweeg

tap uurglas spanning

binne enkel minute leeg

Gedagtes geraamtes

blaas asemhaal wind

as woorde akkoorde

deur oortonnel vind

Buite in bosveldnag

skree sonbesie se kind

elders op drywende lelie

het ‘n brulpadda

ook sy maat gevind

FRUSTRASIE

frustrasie vreet vurig

woorde sweepslag kloof

swaar gebukkend bewend

van menswaardigheid beroof

stadig sukkel skuifel

tien meter radius voort

grens om ogie te gooi

oor werkers in boord

met bloeiende hart

staar ek na haar

pofvoete reeds purper

protesteer swaar

positiewe woorde nou

gaan haar van moedverloor

se vlaktes weerhou

want tot wildevytjie deurboor

omgee is tog kosteloos

gratis verskaf om uit te deel

want simpel suikersiekte

maak sus swak en broos

BEWAAR DIT TEEN JOU HART

sprinkel silwer sterrestof

as jy langsaam lui wieg

in die buik van die maan

en blaas ’n liefdeskus

na waar ek wagtend staan

wanneer jy wenteldraai

verby snikhete son

gryp ‘n goudgeel straal

voeg agt grade Celsius

by my warm feëverhaal

skep ses sakke sand

by die blou onstuimig’ see

en soek die mooiste skulp

want as jy veilig terugkeer

sal ek gehoor daaraan gee

volg die geur en aroma

van seldsame orgidee

pluk dit sag versigtig

en bewaar dit teen jou hart

tot tyd en wyl jy self

dit in my hande kan gee

VRA MY NIE

Vra my nie

na verdraagsaamheid

dis in ‘n put gedompel

na ’n vreedsame land

se helse verdeeldheid

Vra my nie

na geduld en hoop

dit het verlore geraak

want ek is totaal kaal

van menswees gestroop

Vra my nie

geld of skatte wat blink

krummels word gevreet

neffens kerkmuis in spleet

want die bo-wêreld stink

Vra my wel

na vrede en geloof

want my lewenstou

is stewig geknoop

in die Hand van Hoop

en niemand maar niemand

kan my daarvan stroop

VIR JOU

wat niks ontsien

om my volkome

gelukkig te maak

op swewende vlerke

van wuiwende wind

aan elke wolk laat raak

jy vul my karige bestaan

met volle spektrum van kleur

skenk aan my aromas

vol liefde in jasmyngeur

stap of struikel saam

daagliks hand aan hand

huppelend, giggelend

oor berg, koppie en rant

jy verskaf aan my

oorweldigende hoop

en rede vir voortbestaan

vaal verlede kaalgestroop

koester my emmersvol

in sagte holte van jou arm

met oë rustig geslote

hou jou hartklop my warm

altyd slaggereed

om van lewensgevare

wyd weg te hou

wanneer jy beskermend

strelend in arms toevou

KON EK MAAR

kon ek maar

na ontoereikend ster

reik, ruk en pluk

uitbundig, vrolik

rondomtalie draai om maan

met walvis en dolfyne

in formasie swem in see

nie ‘n flenter omgee

of wereld sou vergaan

kon ek maar

Namakwaland se blomme

loop ruik en rangskik

sopnat deur reënwoud

sonder beskerming

na skaars spesie soek

dit sou meebring

rustigheid in gemoed

vrede, vrywees, geluk

maar nou is beide

in die stukkende

wereldweb gekoek

kon ek maar

soos branderplankryer

gevaarlikste golf op oseaan

onverskillig vrylik ry

dan uitgelate neerval

op warm sand van

bebosde eilandstrand

violetstrale op liggaam duld

met warmer liefdesband

kon ek maar

vader tyd se tik-tik wysers

noukerig, stadig terugdraai

uurglas sandkorrels

laat versteen in oomblik

van vrywees en geluk

of gaan die maan

se laaste lang straal

my hard en onwerklik

na aarde terugpluk

LEER MY OM LIEF TE Hê

myself te gee en ‘n bietjie meer

salf aan eina’s van gister te smeer

vir jou in holte van halfmaan te wag

waar ons liefies vir sterre skaterlag

leer my wag voor my mond

om te oordink, dan te praat

jou met gevleuelde woorde

te liefkoos, voorsien van raat

leer my arms om sag te vou

om elk’ bekende kontoer

van jou spierpaleis lyf

voor ek wilde hartklop

teen eie mure uitdryf

leer my om meer as lief te hê

aandagtig luister na wat jy sê

met oorgawe daagliks bemin

dis waar liefde mos begin

HORISON VRYHEID

pikswart perdepote

kap halfsirkels in sand

stomend' neusgate vleuel

in sy grynslag geen teuel

maanhare wapper in wind

ruiter raak weer kind

miljoene myl se mymering

verberg in stofwolk waas

kind en hings

smelt eensklaps saam

raak stil stippelklein

afgeêts teen rooibalgloed

snel ongestoord

op duet tog voort

as hul vry vol vrede

oor horison verdwyn

NET EEN MAAL NOG

net een maal nog

sou ek haar wou help

om yl haartjies saggies

om ‘n kruller te rol

net een maal nog

sal ek tjoepstil

op haar skoot loop sit

saam met haar bid

net een maal nog

kan ek haar skadu volg

lief, leed met haar deel

as sy trane wegstreel

net een maal nog

wil ek haar bitterseer

op my alleen neem

sodat sy ophou ween

maar berusting volkome

want Hy kyk na haar

elke dag, elke nag

laat Hy vreugde ervaar

op aarde vir haar nie beskore

sy sing nou in engelkore

VERGEWE MY

vergewe my

onbedagsaamheid

wanneer jy water vra

ek slegs sand aandra

vergewe my

selfsugtigheid

die son vir my te hou

terwyl jy in donker rou

vergewe my

onverdraagsaamheid

as dorings in vlees steek

my nuwe blare deurbreek

vergewe my

onnoselheid

in stede van plek te maak

ek jou kroonblare loop kraak

vergewe my

onbetrokkenheid

as jy alleen eenkant staan

ek nie met Tuinier Woord vermaan

vergewe my

wisselvalligheid

nie elke liewe dag

aan moedig met Groeikrag

vergewe my

negatiwiteit

oor blomtuin hoeka verlore

deur toeka se geslote ore

vergewe my nie

my realiteit

dat ek steeds knielend bid

God sy Tuinhand hier kom sit

SAL JY ONTHOU

as ek mettertyd vergeet

om jou bekende gelaat

duidelik te eien

strelende, helende

warm aanraking

skielik as dreigement

gevaarlik met afsku beskou

as my eens atletiese

ferm boustruktuur

goudbruin en seepglad

vel, lyf en gelaat

verander in skewe

kronkel padkaartjies

bruin oumakolletjies

jou angstig aangluur

as ek jarelange

troetelnaampie

nie in geheue kan herroep

want met dekades

het uitveër onverpoos

gewis en leeggemaak

byna elk denkbare groep

as ek kopknikkend

starend nikssiende

in verdrinkblou oë staar

sal jy my kreukelhand

stewig in joune verberg

my steeds beskerm

teen vreemde gevaar

ONTHOU ... JY IS

eerste doudruppel op lelieblaar

stewige anker in stormwind

tentseil wat my laat voortbeur

deur onweer, aanslae en onheil

die rots waarop ek vastrap

as my wankelvoete sou gly

kus van my oggendson

koelte in snikhete haatbrand

tarentaalkolletjies in my skets

irriterende brulpadda geklets

tog is jy in geheue afgeëets

jy is my hart se liefdespunt

my wappervaandel goedgesind

so kan jy maar lustig verslind

is ons nie tog saamgebind

’n DROOM OOR SUID-AFRIKA

ek droom van smerige gesiggies

op swaaie in groen speelparkies

waar oud-genoeg mamma’s

op veraf bankie duiwe sit en voer

môre se teeparty skertsend aanroer

ek droom van ’n land met oorgenoeg werk

vir gesinne om saam, rustig te eet

met geen diefwering of tralies

skertsend gesels oor more se dagtake

wegbreek van vierkant kassie se kake

ek droom van voete wat slegs vrede trap

lippe wat kan bid en sing van hoop

wanneer Afrika oor slagoffers rou

met howe gebuig, hande gevou

sal ons seer en droefheid onthou

ek droom van ‘n land wat God bedank

vir oorvloed geloofsbesitting

nie aan skitter wêreldsgoed kleef

slegs in Sy naam in vrede kan leef

na ware geloof en Woorddenke streef

WAT IS LIEFDE

sonstraal in eerste oggendsoengroet

koedoebul se trotse bloed

flikkerende aandlantern lig

suiwer melodie in vleiloerie gedig

weerkaats deur moeder natuur

in elk huppel van klein bokkie

reënboogkleure wat blomme uitstraal

elke struik skets sy eie verhaal

Skepper geskape bergpiek majestiek

bloureëndruppels uit Hemel emmer

deur Sy spookasemwolke opgevang

wanneer dit sag plons op wang

dis in kwagga se lawwe lag

in Rooiborshoutkapper se roep

dit klingel in rustige rivierstrome

weergalm in kriekies se drome

bowenal is dit daar vir ieder

om te gee en mildelik te neem

kyk na die olifant en die mier

laat jubelliefde daagliks seevier

EK KEN ’n PLEK

ek ken ’n plek waar bergtoppe

wolkekrabbers liefderyk soen

waar wynwingerde geswel pronk

tussen groen kranse en valleie

ek ken jakaranda perstapyt

wat betonreus sypaadjies verf

bosveld se unieke doringboom

met koedoe en kameel wat wei

ek ken lied van die oseaan

haar spoegskuim op strand

woestyn se rol wielspinnekop

en wit wrakke by Skedelkus

ek ken rommel van tromme

wat swanger donderweer roep

die reuk van regte reën

proe soet van doudruppels

ek hoor weeklaag van verlore volk

wie se dagbreek al flouer brand

in rug gesteek met eie verdiende dolk

ek ken nie meer die eens lieflike land

HAAR LAASTE LIED

Sing, sing jou laaste lied vir haar

sy, is met hierdie wereld klaar

vandat sy ‘n kindjie was

waai die seer en teëspoed teen haar vas

maar nou’s sy stil

want dis die Heer se wil

Gooi, gooi jou issues in ’n tas

trap, dit met kluite om haar vas

dan kan jy mos aanbeweeg

want haar stem is stil en haar plek is leeg

dis als verby, sy was moeg gestry

Met ‘n flenter hart en ‘n wese vol smart

het sy altyd almal bygestaan

en al wat sy in ruil verlang

is laat haar gees nou gaan

Los, los besware by die huis

sy, het gedra haar eie kruis

sy was altyd daar vir jou

al was die onweerswolke grou

maar dis verby

sy het klaar gely

Kyk, kyk na lysie op die gras

maar, druk haar kinders altyd vas

leer hul die genade ken

dat die lewe nie slegs gaan oor wen

maar steeds probeer

al is dit soms hoe seer

Met ‘n flenter hart en ‘n wese vol smart

het sy altyd almal bygestaan

en al wat sy in ruil verlang

is laat haar gees nou gaan

EK WONDER

ek wonder oor noodlottige implikasie

op oorbevolkte mensdom

as hemelkanale summier sluit

geen druppel reën van seën meer stort

ek wonder oor unieke prag

in reënboogkleure dansen in blomme

skielik vaal en onaantreklik vertoon

sal dit dan wees ons verdiende loon

ek wonder oor reuk van vars mis

stomend in krale,velde en kampe

vroegoggend stomend warm oprys

sonder reën word spesies uitgewis

ek wonder oor infrastruktuur

wat reeds meerendeels aarde bedek

hemelhoë betonoerwoude, stapelwonings

kontrakteurs noodgedwonge staak, onttrek

ek wonder oor wat ons kan doen

om gebeurtenis te probeer verhoed

in knielende, eerbiedige houding neer

gee aan Hom die glorie en al die eer

HERFSHARTE

soos moedernatuur

seisoenkalender blaai

so ook ons gevoelens

wat op-af skoppelmaai

soos droë bruin blare

ritselend breek, kraak

verander seisoene

in harte wat ontwaak

met aanvang van wind

wat blare een-een pluk

hul rondomtalie dartel

tot waar hul ‘n eie plek

in boomkoelte vind

vorm skilderkwas van natuur

helder ineengevlegde herfstapyt

verkleur rooi-geel na bruin

verloor verf sy kleur mettertyd

heelwat later deur krag en mag

deur hark gevorm in kosmoshoop

natuur eindelik kaalgestroop

van rooi,geel,groen en bruin

in ons binnehart se blomtuin

word op vaalgrys geloop

maar die heerlike lente

binne bereik net om draai

sorge, hartseer lank weggewaai

bot nuwe, mooie bloeisels sterk

wanneer Hy met ons binnetuin werk

LIED VAN DIE SEE

stille lied van die see

met heimwee in haar stem

het my saggies met sproeiwink

nader aan haar geroep

meganies en in tranewaas

het ek sonder versuim

kruipend nader gehaas

ek wou aandagtig sit en luister

na haar onheilspellend’ woord

gaan sy neurie oor die toekoms

of hartseerwals sonder akkoord

saggies in suiwer supraanstem

in my afwagtend’ oordrom fluister?

seewier om my enkels

groenslym gestrengel

gehurkend, afwagtend

op die stem van ‘n engel

slegs ritmies die huil

van eensaam moederdolfyn

proe ek ook trane in sout

soos my hart vir haar pyn

moeder oseaan

weerhou aspris haar lied

weet sy dalk meer

verberg in skeepswrak

en bruinspoeg op strand

of wil sy met stilswye

dalk moederlik keer

dat ek seerkry en my verbied

om die reeds wankelbrug

na my hart te verbrand

ELKE KEER

elke keer

as goue sleutel draai

in die horingou slot

van ons twee

se diggeslote deur

voer dit my mee

soos voorheen ook

meer as ’n duisend keer

na liefde daar geberg

as edelgesteente gestoor

meer waardevol

as kosbaar’ skittergoud

want male sonder tal

al is die geroeste gleuf

reeds krakerig en oud

draai die sleutel

om en om en kleef

aan soet herinnering

daarbinne saamgeweef

maak ek ons kissie

versigtig, met gevoel

stadig oop en dan

skitterlig wat daaruit straal

en die deuntjie wat

slegs vir ons twee draal

lig ek dit veerlig

en troetel tussen twee palms

liefde wat ek daaruit haal

plaas dit dan saggies

met ’n liefdeskus terug

tot volgende keer

wanneer ek weer

suutjies tonetrippel

oor hierdie wasembrug

om ons verskuilde skat

skitterend te voorskyn bring

tot dan en dan alleen

wanneer my heimwee hart

van volkome liefde sing

VRYVAL

flappende klappende

spikkel valkvlerke

lense sekuur vasgenael

op niksvermoedende prooi

dan tjoepstil maar blitsig

die wisselaksie

vaartbelyn veerpyl

klief deur die lug

vlymskerp kloue

soos kaak van draak

pen soogdier vas

in veld met geweld

kragtige snawel

verskeur en verslind

vou dan netjies

om sagte binnegoed

en in twee glasogies

weerspieël dood se gloed

BêRE DIE HEIMWEE

luister na die stille heimwee

as wind huilend deur blare fluit

aanskou die hartseerdruppels

teen my hartkamer se ruit

voel die trilling en tromme

in donder van weerligstraal

ruik dan skoongewaste blomme

wanneer skemer stadig neerdaal

STUURMAN

‘n kilogram teenstribbel

teen tonne waarheid

van Sy Woord bots

en hiper hoë oktaaf

wat ten hemele skree

word deur Sy kragfluister

gestil, met stomheid gevee

as vol konka sonde

druppelsgewys spat

plotsend neerplons

in Sy see van genade

stil die ewige honger

deur Genadebrood ontvang

luister in eerbied

as Skepperstem praat

want Hy sien alles raak

as ons nederig kyk na Bo

wanneer paaie krom kronkel

trek Hy met Vadershand

dit liefderyk gelyk

want Hy is Stuurman

solank ons opreg glo

SONDER

sonder silwerrand van elk donker wolk

heldergeel hittestrale van bloedige son

sal lewens rondomtalie in duister paaie kolk

sonder kleurvolle verfkwas wat natuur aanwend

sal plante, organismes in grysgrou verdor

hierdie prag en praal sal wees – onbekend

sonder wind wat golwend oor oseaan dans

tollend, malend soutsproei oor rotse spoeg

sou dit verdwyn - vir ons geen enkele kans

sonder rowwe skurfheid van doringboomstam

bedek in heldergroen, sambreeldak dorings vlymskerp

met suurstofryke verdwyning word lewens verlam

sonder reëndruppels uit Skepper se wolkebeker blou

wat stikstofbelaaid- mens, plant, dierdors moet les

gaan hoofbron in vleeslike liggaaam verflou

sonder knieë wat buig, vertrou, hoop en glo

sal ook ons helderskynde lewenskersies

mettertyd uitdoof slegs ‘n swart rokie na bo

KLONKIE

smorens nog lank voor son ontwaak

berei klonkie hom voor

vir sy daaglikse taak

in ‘n kommetjie word dit vinnig gewas

en met glansjellie oor lyf gesmeer

maak hy vellies se veters vas

ou flenter vilthoed word op kop geprop

koerant, twakkie en houer snuif

in sy gelapte broeksak gestop

geel erdehouer wat se deksel styf pas

in sy roes boepens sit suurpap

se smaak en reuk stewig vas

so beweeg hy fluitend en flink na kraal

al langs sy uitgetrapte voetpad

om kudde skaap vir dag te loop haal

NEEM DIT

ek gee jou ‘n reënboog

om jou grysgrou dag te kleur

en daarby kom seer en pyn

sodat kleinste vreugdes

lewensgroot mag vertoon

ek gee jou volslae verlies

al sou jy dit nie so verkies

om goed te deurdenk

hoeveel jy steeds besit

en dankbaar daaroor wees

ek gee jou ‘n soengroet

van al jou hegte vriende

en wanneer die tyd

noodgedwonge aanbreek

om vir oulaas totsiens te sê

sal hierdie helder soengroet

vars in geheue bly lê

WINTERASEM

’n maanligstraal

het jou pad belig

en teen jou vel

rein soos porselein

dit terugweerkaats

in jou stram gesig

kalmte het sagkens

veerlig neergedaal

soos son en waters

mekaar ontmoet

sielswater so rein

wat krake heel en stop

het jou hartseer illusie

vinnig weggeraap

in verbale vlae

van wind weggedra

soos winterasem

wat in lug verdwyn

in snikhete hitte

van dorre woestyn

KOELTE

geanker in die Bosveld

pronk jou volkleurprag

en getooi in duisend blomme

die geelgoud van son in jou drag

bied jy lawende koelte

op ’n warm snikhete dag

en so herwin ons daagliks

kosbaar lewenskrag

met jou skurwe donker bas

en wit doringwapens

drup jou eie hartseer gom

oor ’n stam lank reeds krom

JY IS DIT ALLES

die aanvang en slot

in my lewensverhaal

my anker teen stormwind

my kloppende hart se punt

eerste skitter doudruppel

wat lelie se dors les

vroeë kuis kus daagliks

van die goue oggendson

jy is soos ’n heuninglied

stroopsoet in my oor

wanneer ek telkens

tred met samelewing

hopeloos wil verloor

KONKAAF REFLEKSIE

grysgroen oë staar terug

uit die konkaaf van ’n spieël

ek merk bekende glinster

en hoor die skaam, skugter lag

staar na sagte, skewe strate

wat lewenspotlood skets

en wasem verberg veilig

venster na vodde flentersiel

ons deel gesamentlik

in vreugde, smart en pyn

hoor naderende donder

en sing as son skitterskyn

ek ken jou gedagtes

en jou grysgrou gewete

onthou mooie herrinnering

van drome lank reeds vergete

STRAATKIND

vuil en met stank

nader jy gebukkend

en smeekbedel halfhartig

om ‘n aalmoes of twee

’n jong verlore seun

skaars halfpad man

huiwer jou lewe klaar

deur doodsvirus

wat in jou are opgaar

waar is jou ma en pa

wat jou haweloos laat

om hier te kom smeek

in ‘n besige straat

is hul nog bewus van jou

of het hul ook aanbeweeg

na virus se hellesteeg

of kyk hul slegs anderpad

na waar rykom hul vat

LEWENSSTORM

hoor die skrille heimwee

as stormwind huilend

deur dorre blare fluit

aanskou hartseerdruppels

teen koue hartkamerruit

voel trilling van tromme

in donder wat aanrol

en 'n enkel bliksemstraal

as aardse elemente verlig

en dan waai rukwind na more

ruik nou skoongewaste blomme

wanneer skemer skielik kalm

stil sluipend naderkruip

GAAN VIR GOUD

vang hierdie mot

voor hy dwaas en blind

sy fladdervlerke

in kersvlam verslind

hang hoog halflyf

oor gevaarlike krans

tot kloof se wind

in jou kuif kom dans

jaag vir bloukopkoggelmander

en streel sy growwe kop

luister na brulpaddakoor

tot net duskant sonop

voel ronde rivierklippe

jou voetsole masseer

en drink uit helder fontein

naby die berg of meer

klouter aapvoet op

in die hoogste boom

staar na die horison

en droom jou droom

HERINNERINGE IN GOUD

hierdie skoene het honderd betekenisvolle myle gestap

in dik bosveldsand skerp kameeldoring flenters getrap

agter die vierdraaihoring koedoebul aan

oor skerp klippe en rotse is sole erg verweer

selfs op een plek die bruin sagte leer geskeur

om stroopsoet druppende heuning uit te haal

deur strome gly-gly met visstok in die hand

opsoek na glibberige pienkgevlekte kalant

om voedsame, smaakvolle dis te voorsien

op jakarandapers kombers lank stilgestaan

wagtend tot aromatiese geur sy weg oopbaan

magiese natuurskoon met deernis bewonder

teen geroeste hortjies van windpompleer op

wat in windstilte kierie-kierie kreunend stop

om later weer omwenteling te herhaal

langs Skedelkus se helse vuurwarm sand beweeg

met spierwit beendere en skeepswrakke nou leeg

verberg hul stil die geheim van gebeure

hierdie skoene hoewel op, voos, flenters en oud

gaan opgehang word in herinneringe met goud

BITTERBESSIE BELOFTES

bitterbessie beloftes

in ’n laning in ’n ry

word gepluk, gestroop

onge-orden gestapel

op vuurwa van hoop

onnet onbeplan

in grys sakke verseël

om aan oorversadigde

emosievolle mark

wild en wakker

voetstoots uit te deel

sou jy dan besluit

om dit spotgoedkoop

in ontvangs te neem

weet vir ‘n feit

jou totale menswees

word kaalgestroo

MY DIGTERSBEKER

eens sterk vloeiend’ bloed

van digtersink het verdamp

verlore geraak tussen sterre

en blomgeur’ se jasmynsoet

skêre van gister se onthou

het geheuebank kortgeknip

woorde warrel woes en wild

in ’n saamgekoekte web

tydelik nou saamgevou

geluide bly hol afwesig

en stene van denkmure

voel brokkelend broos

as dit fyn verkrummel

en neerplof in ’n misstof

letterloos, klankloos op papier

DIEPE DELF

jou sekelmaan glimlag

en ondeunde sterre

wat polka om pupille

bring goudgeel prag

in eens droewige dag

en piesangtros hande

se gebaretaal praat

met lettergreep vingers

van ’n ou-ou verhaal

word weer uitgegrou

worteldiep opgedelf

uit vergete verlede

geliaseerde beelde

word na oppervlak gehys

om glimlag te ontlok

en hartritmes

reëlmatig te rys