jy het gewandel
deur die gange van my hart
en in die sandput van smart
het ons giggelend saam
hoë lugkastele gebou
 
jy het onthou
die mooie herrinneringe
wat in prag volkleur staan
ingeryg soos skitterpêrels
langs ons eie wandelpad
 
jy het geluister
na die stem van oseaan
waar sy weemoedig stom
tog vreemd strelend
haar hiemwee lied golf
 
jy het geraak
aan die dou van ’n blom
en sy diamantskitter
met vonkel in jou oog
aan my toevertrou
 
jy het geruik
aan die lente van liefde
en vroeë bloeisels gepluk
dit dan versigtig, sag
in my hare rangskik