Laatmiddag stap ek die veld in
op paadjies uit kinderjare.
Die bos en gras – alles dieselfde –
net ek nou silwer in my hare.

Dan staan ek met die vrede om my heen –
die lug swanger van stilte en grys
soos voor die reën.

Onder die Kameeldoring word ek bewus
van iets wat groter as die stilte is.

Heer, hoe sê ek dit – hoe moet ek dit verwoord?
Ek moes dit weet – u’s ook in hierdie oord!
U Gees is voelbaar hier en saam
met bos en gras fluister ek u Naam.