Hy dra ‘n kruis
na die horison van verguis,
gesien deur tyd se oog
deur geheue se membraan;
kleed gestotter oor brose raam
van sterflikheid.

Witgewaste wêreld
wasem bygeloof
en verwarring ...

Slegs ‘n oomblik gestring
aan Ewigheid
deur liefde se konstante knaag:

wig
wat die afstand oorbrug.

He carried a cross
toward the horizon of loss,
witnessed by time's orb
through memory's  membrane;
shroud slurred over fragile frame
of mortality.
 
Whitewashed world
vapors superstition
and muddlement ...
 
Life only a moment linked
to Eternity
by love's constant ache:
 
arch
bridging the distance across.